Son günlerde AK Parti’ye yönelik tenkitleri nedeniyle ‘döneklik’le suçlanan Habertürk muharriri Nagehan Alçı, tenkitlere karşılık vermek için bugün kaleme aldığı yazısında ‘dönen’ diye tabir ettiği Çetin Altan ve Taha Akyol’un siyasi maceralarına atıfta bulundu. Kendisinin de ‘kalıcı’ olarak nitelediği bu iki isim üzere olduğunu ima eden Alçı, liberalizmin sorunlarını gördükçe yeni tavırlar aldığını anlattı. ‘FETÖ’ye verdiği dayanak nedeniyle de eleştirilen Alçı, yazısında 2013’ten itibaren ‘FETÖ’yle’ çok sert bir uğraşa girdiğini’ ileri sürerek “2013-16 ortası Gülenizmin yanında duran demokrat bildiğimiz isimler büyük kusur yaptılar” tabirini kullandı.
Nagehan Alçı’nın yazısından bir kısım şöyle:
Türk medya ve fikir tarihinde benimsediği fikir ekolünü ve doktrini değiştiren, meşhur tabirle “dönen” çok sayıda müellif olmuştur.
Bunlardan tartışmasız en meşhuru Çetin Altan’dır. Çetin Altan’ın sosyalizmden kendince bir liberalizm yorumuna geçerek ateşli bir Özalist olması Türk basın ve fikir tarihini yeterli bilenlerin malumudur.
Pek bilinmez fakat merhum Altan, müelliflik hayatının başlarında yani 50’li yıllarda Kemalist çizgideydi. Mesela 50’lerde Altan’ın komünist şair Nazım Hikmet aleyhine Kemalist perspektiften yazılmış çok sert yazıları vardır. Nazım, milliyetçiliği reddettiği için Altan tarafından çok sert suçlanır. Emin Karaca’nın kitabında bunlar var.
Altan, 27 Mayıs 1960 ile birlikte adım adım kimi Kemalistler üzere sosyalizme dönmüş ve TİP’in meşhur milletvekili olmuştur.
1970’lerin ikinci yarısından itibaren Çetin Altan’ın tekrar değiştiğini ve Türkiye’nin dışa açılması gerekliliği fikrine tutkuyla bağlanıp liberalizme kaydığını görüyoruz. O sebeple de Özal’ı hararetle desteklemiştir.
…
Entelektüel değişim sıkıntısında sağdan en meşhur örnek Taha Akyol’dur.
Taha Beyefendi evvel koyu bir Türk milliyetçisiydi. Hatta Türk-İslam ülkücülüğü çizgisindeydi. MHP’nin başyazarıydı. Sonra adım adım liberalizme yanlışsız değişim yaşadı.
Marksistlerin Çetin Altan’ı suçladıkları üzere bu sefer de çok sağcılar Taha Akyol’u “dönek” olmakla itham ettiler. Akyol da Altan üzere Özal’ı hararetle destekledi.
Soldan Çetin Altan, sağdan ise Taha Akyol fikir çizgisi olarak bir yerden öbür bir yere “dönmüş” isimlerdir.
Fakat şu asla unutulmamalı: Bir fikir ekolünü benimseyen bireyler bir yerden diğer yere seyahat yapabilir. Hiçbir fikir ekolünü benimsemeyen ve bağlı bulunduğu medya işvereninin ticari menfaatlerine yahut politik önderin hareketlerine bağlı olarak bir oraya bir buraya sürüklenen şahıslar ise “dönek” dahi olamazlar. Zira onların benimsediği bir niyet ekolü yoktur. Ne sosyalizmi, ne liberalizmi, ne milliyetçiliği, ne İslamcılığı bilirler hatta en kolayından sığınıverdikleri Atatürkçülüğü bile konjonktüre nazaran bırakıverirler.
Oramiral Özden Örnek’in oğlu Tolga Örnek, Atatürkçü gözüküp babası güç duruma düştüğünde merhum amirali tekmeleyen “Atatürkçü”leri anlatmıştı bir konuşmasında. Temel oportünist temel bukalemun bunlardır. Fikirleri yoktur, yalnızca menfaatleri vardır.
Türk basın tarihinde bu türlü çok örnek var lakin artık isimlerini kimse hatırlamıyor.
…
Gelelim bana gelen tenkitlere… Ben bir liberal-demokratım. Aslında bu temel çizgim hiç değişmedi. Lakin liberalizmin sorunları üzerine daha çok düşünür oldum vakitle. Günümüz finans kapitalizminin palavralarla dolu olduğunu görüyorum bugün. Bu noktada değişimimi de bu köşede yayınlanan “Liberalizmin büyük mağlubiyeti” başlıklı yazıda tabir ettim ancak Türkiye için bu tartışmalar lüks kalıyor.
Liberal-demokrat perspektifle baktığımda devrin askeri vesayet güçleriyle AK Parti ve bilhassa Recep Tayyip Erdoğan ortası çabada tarafsız kalmam mümkün değildi. Postalların tarafını tutmak kendime ihanet olurdu. Elbette askeri vesayetin tasfiyesi bağlamında Erdoğan’ın yanındaydım. Hala da Erdoğan olmasaydı bu ülkede generallerin vesayetinin bitmeyeceğine inanıyorum.
Zaten bana olan temel nefret bu periyottan ve bir de tahlil sürecini hararetle desteklememden kaynaklanıyor. Elbette o periyot bu gerçek çizgideyken de yanlışlarım olmuştur. Ancak benim başıma silah da dayasanız “Bu ülkede bir Ergenekon çetesi hiç yoktu, askeri vesayet yoktu” diyemem. Kürt sıkıntısı yoktur diye bugün de diyemem. Hala ülkenin en yakıcı sorunu Kürt problemi.
2013’ten sonra ise Kemalizm ismine vesayeti ve darbeciliği yasal gören bu Ergenekon başının yerine Fetullahçılar geçmek istedi. Karşımıza Ergenekon vesayeti yerine sivil hükümeti devirmek isteyen bir FETÖ vesayeti gerçeği çıktı. O vakit da çok sert biçimde FETÖ ile gayrete başladım. Liberal-demokrat olmanın gereği buydu. 2013-16 ortası Gülenizmin yanında duran demokrat bildiğimiz isimler büyük kusur yaptılar.
O sebeple 2013’ten sonra AK Parti totaliter oldu ve ben de ayrıldım diyenleri haklı bulmuyorum. Bu, bilerek ya da bilmeyerek Fetullah Gülen’in arzuladığı çizgide olmak demekti ve bence büyük yanlıştı.
Nitekim ulusalcılar ile birlikte hala bana en çok saldıranlar Fetullahçılar. Zira FETÖ ile 2013-16 ortası çok önemli gayret etmiş bir müellifim. Tayyip Erdoğan üzere bir önder olmasaydı devletin içinden Gülenizmin tasfiyesi de asla mümkün olamazdı.
Bu niyetim de nettir. Öte yandan tıpkı Ergenekon-Balyoz davalarında olduğu üzere FETÖ davalarında da çok büyük haksızlıklar yaşandı. Bu da bir hakikat.
YAZININ TAMAMI